Το αιθουσαίο σβάννωμα ( παλαιότερη ονομασία ακουστικό νευρίνωμα) αποτελεί το συχνότερο όγκο της γεφυροπαρεγκεφαλιδικής γωνίας και μπορεί να επηρεάσει τόσο την ακοή του ασθενούς όσο και την ισορροπία του. Προέρχεται είτε από το άνω είτε το κάτω αιθουσαίο νεύρο και αυξανόμενο σε μέγεθος μπορεί να πιέζει αυτά τα νεύρα καθώς και τις γύρω ανατομικές δομές ήτοι το προσωπικό νεύρο , το ακουστικό νεύρο καθώς και άλλες δομές της γεφυροπαρεγκεφαλιδικής γωνίας. Είναι καλοήθης όγκος και αποτελεί το 8-10% των ενδοκράνιων όγκων. Στο 95 %εμφανίζονται τυχαία ενώ το υπόλοιπο 5% σχετίζεται με μία σπάνια κληρονομική νόσο , την νευροϊνωμάτωση τύπου 2 (NF2) στην οποία μάλιστα εμφανίζονται αμφοτερόπλευρα σβαννώματα.
Το αιθουσαίο σβάννωμα χαρακτηρίζεται συνήθως από αργή εξέλιξη , με αποτέλεσμα στα αρχικά στάδια τα συμπτώματα να είναι αβληχρά. Τα συνηθέστερα συμπτώματα είναι τα εξης:
– Απώλεια ακοής(μπορεί να εμφανιστεί και σαν αιφνίδια πτώση της ακοής)
– Εμβοές
– Αίσθημα αστάθειας/Διαταραχή της ισορροπίας
– Πάρεση του προσωπικού νεύρου
– Αιμωδίες στο πρόσωπο και νευραλγία τριδύμου(σε προχωρημένη νόσο)
– Διπλωπία (σπάνια)
Η διερεύνηση ενός ασθενούς με πιθανό αιθουσαίο σβάννωμα περιλαμβάνει ,εκτός από την κλινική εξέταση , πλήρη ακοολογικό έλεγχο ενώ το σημαντικότερο ρόλο καταλαμβάνει η απεικόνιση του ασθενούς με μαγνητική τομογραφία με γαδολίνιο , η οποία και θα αναδείξει τη βλάβη στον έσω ακουστικό πόρο και/ή στη γεφυροπαρεγκεφαλιδική γωνία.
Η αντιμετώπιση του όγκου εξαρτάται από το μέγεθος αυτού , την αυξητική του τάση και τα συμπτώματα που προκαλεί. Περιλαμβάνει την παρακολούθηση ( σε περίπτωση που είναι μικρός όγκος, χωρίς συμπτώματα και χωρίς τάση αύξησης) , τη χειρουργική αντιμετώπιση και τη στερεοτακτική ακτινοθεραπεία.
Η χειρουργική αντιμετώπιση συστήνεται σε ασθενείς με όγκους άνω των 3 εκ και αναλόγως με την ύπαρξη ή όχι υπολειμματικής ακοής επιλέγεται και το είδος της χειρουργικής επέμβασης . Σε μικρότερους όγκους που έχουν όμως τάση αύξησης μπορεί αρχικά να εφαρμοστεί η στερεοτακτική ακτινοθεραπεία, η στοχευμένη δηλαδή ακτινοβόληση του όγκου με στόχο τη νέκρωση αυτού η κατ’ ελάχιστον την ανάσχεση της αύξησης του. Σε περίπτωση αποτυχίας της ακτινοθεραπείας τότε η μόνη λύση απομένει η χειρουργική επέμβαση
