Ως εκκριτική μέση ωτίτιδα ορίζεται η παραμονή υγρού στο χώρο του μέσου ωτός. Όταν τα συμπτώματα δεν ξεπερνάνε τις 12 εβδομάδες χαρακτηρίζεται ως οξεία εκκριτική ωτίτιδα , ενώ όταν τις ξεπερνάνε ως χρόνια μέση εκκριτική ωτίτιδα.

Τα συμπτώματά της είναι κυρίως η βαρηκοΐα αγωγιμότητας και το αίσθημα πλήρωσης στα ώτα. Στα παιδιά είναι πολύ συχνή η προσέλευσή τους με τους γονείς να αναφέρουν ότι «τον τελευταίο καιρό το παιδί δε μας ακούει/ μας ζηταει συνεχώς να απαναλαβουμε πιο δυνατά αυτά που λέμε» , ενώ αυτή η βαρηκοΐα μπορεί να οδηγησει και σε μαθησιακές δυσκολίες ή/και σε καθυστέρηση της γλωσσικής ανάπτυξης. Τέλος κάποιες φορές είναι δυνατόν η νόσος να διαδράμει ασυμπτωματικά και να ανευρίσκεται σε τυχαίο κλινικό έλεγχο.

Παθοφυσιολογικά ο υποκείμενος μηχανισμός έγκειται σε δυσλειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας, η οποία διαταράσσει το φυσιολογικό αερισμό και εξίσωση των πιέσεων στο μέσο ους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απορρόφηση του αέρα από το μέσο ους , τη δημιουργία αρχικά αρνητικής πίεσης και επακόλουθα την εξίδρωση υγρού από τα κύτταρα στην κοιλότητα του μέσου ωτός. Παράλληλα και όσο περισσότερο διαρκούν τα συμπτώματα, μεταπλάσσεται και ο φυσιολογικός βλεννογόνος με ανάπτυξη περισσότερων καλυκοειδών κυττάρων και τη μετατροπή του υγρού σε πιο βλεννώδες(πιο παχύρρευστο).

Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι αίτια που οδηγούν σε απόφραξη του στομίου της ευσταχιανής όπως λοιμώξεις αναπνευστικού, όγκοι, αδενοειδείς εκβλαστήσεις(κρεατάκια), συγγενή σύνδρομα( υπερωιοσχιστία, σύνδρομο δυσκινησίας κροσσών, κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες), υποτροπιάζουσες ή χρόνιες ρινοκολπίτιδες, η γαστροοισοφαγική παλινδρομική νόσος , αλλεργία και η ακτινοθεραπεία.

Όσον αφορα ειδικότερα τη χρόνια εκκριτική ωτίτιδα στα παιδιά πολύ συχνά συνυπάρχει με υπερτροφία των αδενεοειδών εκβλαστήσεων οπότε και η αντιμετώπιση πρέπει αν είανι κοινή και ταυτόχρονη. Στους δε ενήλικες χρειάζεται μεγάλη προσοχή σε εμμένουσα μονόπλευρη εκκριτική ωτίτιδα για τον αποκλεισμό νεοπλασματικής εξεργασίας, της οποίας μπορεί να αποτελεί και το μόνο σύμπτωμα αρχικά.
Θεραπευτικά στην οξεία εκκριτική ωτίτιδα συνήθως αρκούν για λίγες μέρες η χορήγηση αποσυμφορητικών της ρινός μαζί με χειρισμούς που διεκολύνουν τη διάνοιξη της ευσταχιανής σάλπιγγας(χειρισμός Valsalva, τσίχλες/καραμέλες για την παραγωγή σιέλου και τακτική κατάποση). Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι στην εκκριτική ωτίτιδα δεν έχουν θέση τα αντιβιοτικά.

Στη χρόνια ωτίτιδα πρέπει να είναι σιγουρο ότι εχει προηγηθεί η παρακολούθηση επί τριμήνου και να έχει πιστοποιηθεί η μη ύφεση της κλινικής εικόνας όλο αυτό το διάστημα.
Σε αυτήν την περίπτωση είναι ενδεδειγμένη η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού, με τους οποίους επιτυγχάνεται ο αερισμός της κολότητας του μέσου ωτός από έξω, μεχρις ότου να επανέλθει η φυσιολογική λειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας. Η επέμβαση στον ενήλικα μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία, ενώ στα παιδιά πρέπει να γίνεται υπό γενική αναισθησία, οπότε εάν και εφόσον χρήζει γίνεται και η αντιμετώπιση της υπερτροφίας των αδενοειδών